FAQs

Question

معنای این که زمین در هنگام ظهور حضرت مهدی علیه السلام پر از ستم می شود چیست؟ آیا دیگر در جایی عدل و داد نخواهد بود؟ آیا مردمان عادی نیز به یکدیگر ستم روا می دارند؟ این که امروزه غربی ها ادعا می کنند که در کشورهای آنان قانون و عدل حکم فرماست و در جایی ظلم و ستم دیده نمی شود درست است؟

Answer

توجه به این دو نکته زمینه ی پاسخ به این پرسش را فراهم می کند:

1- معنای پر بودن و پر شدن: در مواردی پری یک امر نسبی است و در اندک مواردی امری مطلق است . وقتی می گوییم :« استخر پر از آب است» ، در این جا پری معنای حقیقی و مطلق دارد و ممکن است حتی آب از آن سرریز شود؛ اما مدر جمله ی « سالن پر از جمعیت است» پر بودن امر نسبی است و غیر حقیقی است؛ چرا که تنها کف سالن و صندلی های آن پر است . حال آن که می دانیم خالی بودن چندین صندلی هم در گوشه و کنار با این جمله متناقض نیست و علاوه بر آن ، فضای سالن تا سقف آن نیز خالی است. پس جمله ی « سالن پراز شنونده است» با جمله ی « استخر پر از آب است» تفاوت دارد. معنای پر بودن زمین از ستم و جور، معنایی عرفی و نسبی دارد . البته در جوامع بشری – هر جا نظر می کنیم – ستم به چشم می خورد و فساد همه جایی است ؛ اما می دانیم که در دل همین ستم و جور، نیکوکاری و احسان و عدل نیز یافت می شود.

2- معنای ظلم و ستم از نظر قرآن و اصطلاحات اسلامی تنها به ستم اجتماعی و ظلم حاکمان اطلاق نمی شود؛ بلکه هر گونه گناه و مخالفت با اوامر و نواهی الهی ظلم شمرده شده است. یکی از بیشترین واژه های آمده در قرآن کریم ، لغت ستم به خود( ظلم به نفس) است ؛ مانند:
« پروردگارا! ما به جان خود ستم روا کردیم.»
یا :
« و اگر آن ها هنگامی که به خود ستم کردند، نزد تو – ای پیامبر– آمدند و استغفار می کردند....»
در مواردی نیز شرک را ظلم بزرگ تعبیر فرموده است:
«( لقمان گوید:) پسرکم ! برای خداوند انبازی مدان که ( برای خداوند) انباز انگاشتن ستم بزرگی است.»
نتیجه این شد که معنای پر شدن زمین از ظلم و پر شدن از گناه و آلودگی و گناههای فردی و جمعی است. البته وقتی چنین شد ، ظلم و ستم اجتماعی نیز به دست حاکمان فراگیر خواهد شد.
حال این که غربی ها کشورهای خود را به خاطر عمل به قوانین اجتماعی پر از عدل می دانند سخنی است بس گزاف؛ چرا که اولا: ظلم های فردی و انحرافات اخلاقی و اعتقادی در آن کشورها بسیار فراوان است و ثانیا: پناه بردن به مواد مخدر و بیماری های روحی و رسیدن به بن بست در آن سرزمین ها فزونی یافته است. آیا تجاوزهای مالی و عنفی افراد در غرب – که از حد گذشته است – بی عدالتی نیست؟ کجا و در کدام کشور امنیت و آرامش کامل روحی و اجتماعی یافت می شود؟ آیا تجاوزهای جمعی و استعمار و استثمار ممالک و ملت ها به نفع خودشان ، عدالت است؟ آیا تسخیر کردن نیروهای درخشان ممالک اسلامی و جهان سوم به وسیله ی کشورهای اروپایی و غرب عدالت است؟
گمان می کنم اگر قانون ظاهری در غرب حاکم است ، به خاطر بهتر استثمار کردن دیگر سرزمین ها و جذب نیروهای انسانی و مالی آن ها برای بهره ی خودشان است و گرنه ، در آن کشورها نه تنها عدالت حقیقی رخ ننموده است ؛ بلکه مردمان حق جو تشنه ی عدالت واقعی و جامعه ی ایده آلی اند که هنوز بدان دست نیافته و فاقد آن اند.