FAQs

Question

می گویند روایت است هنگامی که حضرت مهدی علیه السلام ظهور می کنند آن اندازه از دشمنان اسلام و قرآن می کشند که تا زانوی اسبشان خون جاری می شود. از طرف دیگر ، روایات متواتر آمده است که آن حضرت عدل و داد و محبت را در زندگی انسان ها نشر می دهند . این دو مساله چگونه سازگار است؟

Answer

پاسخ  را از نقطه ی دورتری شروع می کنیم . هدف انبیا و مرسلین و اوصیا و مصلحان الهی ، طبق آیه ی قرآن کریم ، این است « لیقوم الناس بالقسط» . آن ها قیام می کنند تا عدل را بر پا سازند . این قیام در سطح تمام کره ی زمین و به طور فراگیر ، جز در عصر امام زمان علیه السلام و به دست توانای او امکان پذیر نیست .
پس هدف نهایی از قیام انبیا و اولیا ایجاد فضایی است در سطح جهان تا عموم مردم خداپرست و مسلمان و پاکیزه شوند و ندای لا اله الا الله ، محمدا رسول الله ، علی ولی الله جهان را آکنده سازد. این هدف نهایی است. از زمان آدم ابولبشر تا زمان خاتم علیه السلام این تحقق نیافته است؛ اگر چه تمامی انبیا و پیغمبر خاتم صلی الله علیه و آله هر کدام مقداری از زمینه ی آن را ایجاد کرده اند.
امامان علیه السلام در این راه تلاش کرده اند و مصلحان و مبلغان و نویسندگان و شاعران فعالیت داشته اند؛ اما تا به امروز هنوز عدل و توحید – که خداوند همگانی شدن آن را وعده ی حتمی داده است- فراگیر نشده است. متصدی و متولی این امر مهم امام دوازدهم ، حجت بن الحسن علیه السلام است . او در قرآن و راوایات شیعه و بسیاری از احادیث سنی معرفی شده است.( آن ها به اصل مهدویت معترف اند؛ اگر چه برخی از مشخصات دقیق شخص مهدی علیه السلام را- آن گونه که شیعه اعتقاد دارد- نیاورده اند.)
خلاصه این که هدف نهایی بشر ، از بدو تکون ، رسیدن به حکومت حضرت مهدی علیه السلام است و تمامی ادیان ، گروهها، سیستم های فکری، هر یک به گونه ای این امید و آرزو را داشته اند.
در زمان خروج و ظهور آن حضرت و تشکیل دولت جهانی، عده ای ، از روی حق ناپذیری و خود خواهی ، مخالفت خواهند نمود و موانعی بر سر راه ایجاد خواهند کرد. چاره چیست؟ عقل چه حکم می کند؟ آیا به خاطر این تعداد اندک ، تحقق این آرزوی بشریت صورت نگیرد و امید جهانیان به یاس و نومیدی بدل شود؟! این جاست که دفاع و جنگ پس از اتمام حجت و دعوت به آرامش ، ضروری خواهد بود تا آن حضرت به راحتی حکومت را پیاده کند. در راه تحقق آن آرمان ، او از جنگ ناگزیر خواهد بود؛ اما چنین نیست که از ابتدای خروج شمشیر بکشید و مخالفان را از دم تیغ و شمشیر بگذراند . او مدت ها مردم را به اسلام و قرآن دعوت می کند. دوره ی استقرار حکومت او به درازا می کشد. دوره ی استقرار یعنی دوره ای که آن حضرت مردم را آگاه می سازد. اولین جمله ای که می گوید، این است: « بقیت الله خیر لکم ان کنتم مومنین و انا بقیت الله».
این دعوت مهربانانه نشان می دهد که او همانند جد خود دریای رحمت و رافت است. آن گاه که به تمام اقوام و ملت ها اسلام حقیقی عرضه و حجت تمام شد . ناچار به روی مخالفان معاند شمشیر می کشد ؛ چرا که اراده ی حتمی خداوند بر این تعلق گرفته است که حکومت او استقرار یابد و پس از دعوت و اتمام حجت ، باید با معاندان توحید و عدل مقابله کرد.
این ناچیز تاکنون به روایت اشاره شده در آغاز سوال برخورد نکرده است و در یک جستجوی کوتاه نیز یافت نشد.
از طرف دیگر ، روایات بسیاری آمده است که امام زمان علیه السلام منصور بالرعب و موید بالنصرند .( رعب در دل حکومتها می افتد و حکومت ایشان مورد تایید خداوند قرار می گیرد.)
با اندیشیدن در چند گروه از احادیث ، هر عقل سالم و فطرت پاک قیام به شمشیر و جنگ و مقابله را خواهد پذیرفت.
نکته ی سوم این که می توان مصداق آن دسته احادیث را – اگر وارد شده باشد – در روزگار نزدیک ظهور دانست ؛ چرا که در یک دسته روایات گفته شده است که قبل از ظهور آن حضرت ، جنگ های بسیار انجام می شود و بسیاری از مردم جهان نابود می شوند .
امام صادق علیه السلام فرمود:
« پیش از قیام قائم دو مرگ هست: مرگ سرخ و مرگ سفید تا از هر هفت نفر، پنج نفر از میان برود . مرگ سرخ ، مرگ با شمشیر ( جنگ) است و مرگ سفید طاعون است.»
در نتیجه : اگر جنگ و نابودی مردم هست، پیش از ظهور خواهد بود. این هم از علایم بداپذیر ظهور است . آن حضرت با شمشیر جدش پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ظهور می کند و پس از دعوت مردم با جمعی از حق گریزان آنان به جنگ می پردازد.